Sedam srpskih čuda u građevinarstvu odabrani su izborom čitalaca Politikinog magazina. Tom prilikom odabrali su sledeće – Beogradsku tvrđavu, Šargansku osmicu, Manastir Studenicu, Gamzigrad Felix Romuliana, Manastir Visoki Dečani, Hram Svetog Save i Gradsku kuću u Subotici.
Beogradska tvrđava
Popularnije zvana Kalemegdan jeste simbol glavnog grada koji se uzdigao još u prvom veku nove ere. Ovo utvrđenje oko koga se razvio današnji Beograd, u sebi čuva tragove raznih epoha kroz koje je opstalo. Kalemegdan je bio rimski kastrum, vizantijski kastel, srednjevekovno utvrđenje prestonice Srpske despotovine i na kraju austrijsko – osmanlijsko utvrđenje. Ova tvrđava je bila čak i dobrim delom uništena nakon bombardovanja u Prvom svetskom ratu, ali je ipak opstala i danas se mogu videti tragovi predstavnika svih događaja kroz koje je prolazila vekovima. Ova tvrđava je značajna i zbog toga što se smatra da stoji na granici Panonske nizije i Balkanskog poluostrva.
Šarganska osmica
Predstavlja muzejsko – turističku železničku trasu kojom saobraća voz Nostalgija. Smatra se jednom od najepših na svetu. Najatraktivnija deonica na ovom putu je od Mokre gore do stanice Šargan Vitasi čija je dužina preko 15 hiljada metara. Ono što ovu trasu čini specifičnom je petlja u obliku osmice koja je bila jedino rešenje da se savlada visinska razlika od 300 m. Zbog te džinovske osmice voz dva puta prolazi kroz istu geografsku tačku. Tokom vožnje prođe se kroz 22 tunela i preko pet mostova.
Manastir Studenica
Jedan je od najbogatijih i najlepših manastira Srpske pravoslavne crkve. Manastir je zadužbina Stefana Nemanje koji je osnovao Studenicu još 1190. godine. Zidovi manastira okružuju četiri crkve Bogorodičina i Kraljevu crkva, crkva Nikoljača i još jedna crkva koja je očuvana u temeljima. Ono što je posebno za ovaj kompleks je da su dve crkve Kraljeva i Bogorodičina izgrađene od mermera što ih čini posebno lepim pravim čudom naše arhitekture. Studenica predstavlja mešavinu romaničkog i vizantijskog stila, a mešavina ova dva uslovila je nastanak jednog novog stila u arhitekturi koji je poznat kao Raška škola.
Gamzigrad
Felix Romuliana jeste arheološko nalazište u blizini Zaječara i predstavlja antičku rimsku carsku palatu Felix Romuliana. Gamzigrad je bio rezidencija rimskog cara Maksimijana Galerija, zeta Dioklecijanovog a naziv palate je dao po majci Romuli. Ova antička palata izgleda kao da nikad nije bila dovršena. Oko 150 godina tragalo se za istinom o ovoj građevini i vremnom je utvrđeno da je tu bilo više palata, hramova i sličnih građevina. Iako nikad nije utvrđeno tačno vreme podizanja ovog naselja, zna se da je ovaj grad više puta rušen i obnavljan, a konačno je u potpunosti napušten u XI veku nove ere. Prava istina o Gamzigradu utvrđena je tek 1984. godine otkrivanjem natpisa Felix Romuliana.
Manastir Visoki Dečani
Podigli su ga kralj Stefan III Dečanski i car Dušan. Gradnje ove zadužbine iz XIV veka trajala je nekoliko decenija a freske koje su završene oko 1350. godine i danas se smatraju remek delom te epohe na svetskom nivou. Manastir Visoki Dečani se nalazi u jednoj udolini reke Dečanska Bistrica i uspeo je da se održi kroz sve periode koji su bili teški za srpske kulturno istorijske spomenike. Ovaj manastir je danas pod zaštitom UNESCO-a i smatra se značajnim delom svetske kulturne baštine. To je pre svega zbog fresaka iz unutrašnjosti ovog manastira koje prednjače u srpskom slikarstvu srednjeg veka. Takođe kolekcija rukopisnih knjiga manastira Dečani po značaju i bogatsvu je odmah iza hilandarske.
Hram Svetog Save
Jedan je od glavnih obeležja Beograda. Najveći je srpski pravolsavni hram i najveći pravoslavni hram na Balkanu. Po površini ovaj hram je i najveći pravoslavni hram na svetu. Hram Svetog Save je podignut na Vračaru na mestu za koje se smatra da je Kodža Sinan – paša spalio mošti Svetog Save. On je podignut od dobrotvornih priloga i doplatnih poštanskih markica. Hram je još uvek u izgradnji, ali već sad se smatra jednim od glavnih obeležja glavnog grada. Glavni pozlaćeni krst je visok 12 m što hramu daje ukupnu visinu od 82 m i on je vidljiv sa svih prilaza gradu.
Gradska kuća Subotica
Jeste najveća i po mnogima najlepša građevina u ovom gradu, a svakako jedna od najlepših građevina u Srbiji. Podignuta je u XX veku. Trebalo je dve godine za njenu izgradnju, ali još pune dve za njeno ukrašavanje i dekoraciju. Podignuta je u tada vrlo modernom stilu mađarske secesije, a projektovali su je arhitekte iz Budimpešte. Ono što ovu građevinu čini specfičnom jesu ukrasi – mnogobrojne varijacije cveta lale sa motivima mađarskog folklora. U podnožju zgrade su projektovani gradska kafana i lokali, a na spratovima većnice i kacelarije župana i gradonačelnika. Gradska kuća u Subotici ima status spomenika kulture od izuzetnog značaja